D-kloprostenol sodowy i L-kloprostenol sodowy są enancjomerami, co oznacza, że są swoimi lustrzanymi odbiciami i mają różne układy przestrzenne atomów. Oddzielenie soli sodowej D-kloprostenolu od soli sodowej L-kloprostenolu zazwyczaj obejmuje chiralne techniki rozdzielania. Oto dwie powszechnie stosowane metody takiego rozdzielania:
Chromatografia chiralna: Chromatografia chiralna jest szeroko stosowaną techniką rozdzielania enancjomerów. Polega ona na wykorzystaniu chiralnej fazy stacjonarnej, którą jest kolumna lub żywica zawierająca chiralny selektor. Selektor chiralny oddziałuje inaczej z enancjomerami, prowadząc do ich zróżnicowanej retencji i separacji. Kolumnę wypełnia się chiralną fazą stacjonarną, a mieszaninę soli sodowej D-kloprostenolu i soli sodowej L-kloprostenolu przepuszcza się przez kolumnę w określonych warunkach fazy ruchomej. Gdy związki przechodzą przez kolumnę, oddziałują w różny sposób z chiralną fazą stacjonarną, co prowadzi do rozdzielenia enancjomerów.
Rozdzielczość enzymatyczna: Rozdzielczość enzymatyczna to kolejna metoda stosowana do rozdzielania enancjomerów. Polega na wykorzystaniu enzymów, które selektywnie oddziałują z jednym enancjomerem, przekształcając go w produkt, pozostawiając nienaruszony drugi enancjomer. Na przykład enzym może selektywnie katalizować reakcję z D-kloprostenolem sodowym, ale nie z L-kloprostenolem sodowym. Wykorzystując tę różnicę w reaktywności, można rozdzielić dwa enancjomery. Rozdział enzymatyczny można przeprowadzić w roztworze lub za pomocą immobilizowanych enzymów na stałych nośnikach.
Należy zauważyć, że specyficzna zastosowana metoda rozdzielania może zależeć od czynników, takich jak właściwości enancjomerów, pożądana czystość rozdzielonego enancjomeru i dostępność odpowiednich technik rozdzielania. Ponadto oddzielenie soli sodowej D-kloprostenolu i soli sodowej L-kloprostenolu może być przeprowadzane przez producentów farmaceutycznych i może obejmować zastrzeżone procesy specyficzne dla ich procedur produkcyjnych.